Rydym ni’n defnyddio JavaScript i osod y rhan fwyaf o’n cwcis. Yn anffodus, nid yw JavaScript yn rhedeg ar eich porwr, felly ni allwch newid eich gosodiadau trwy ddefnyddio’r dudalen hon. I reoli eich gosodiadau cwcis trwy ddefnyddio’r dudalen hon, rhowch gynnig ar droi JavaScript ymlaen yn eich porwr.

Gwybodaeth am gwcis

Rydym wedi arbed rhai ffeiliau o’r enw cwcis i’ch dyfais. Mae’r cwcis hyn:

  • yn hanfodol i waith y safle
  • yn helpu gwella’n gwefan trwy gasglu gwybodaeth ac adrodd am sut rydych chi’n ei defnyddio

Hefyd, hoffem arbed rhai cwcis i helpu:

  • gwella ein gwefan trwy fesur y defnydd o’n gwefan
  • cofio eich gosodiadau
Newid gosodiadau cwcis

Rydych chi wedi derbyn yr holl gwcis ar gyfer y wefan hon. Gallwch newid eich dewisiadau ar gyfer cwcis unrhyw bryd.

Lledaenodd y neges Gristnogol i Gymru wledig unwaith y syrthiodd yr Ymerodraeth Rufeinig – a dechreuodd ton newydd o benaethiaid lleol ddod yn ben ar bethau.

Roedd dynion o'r fath yn arddangos eu hunanbwysigrwydd gyda cherrig coffa wedi'u harysgrifio mewn Lladin, fyddai’n aml yn defnyddio'r fformiwla Gristnogol Hic lacet (Yma Gorwedd). Byddai’r rhai oedd yn ddisgynyddion mewnfudwyr Gwyddelig yn ychwanegu arysgrif mewn sgript ogam, neu Hen Wyddeleg. Mae carreg goffa ddwyieithog yr amgueddfa i Pumpeius yn un enghraifft wych.

Yn y chweched ganrif roedd y rhan fwyaf o bobl eisoes yn Gristnogion ond nid oedd gan yr Eglwys yr adnoddau i adeiladu rhwydwaith o eglwysi gwledig. Yn lle hynny, byddai’r penaethiaid hyn, fu unwaith yn bwerus, yn cael eu cofio ar ymyl y ffordd.